کودها مواد آلی یا معدنی هستند که اغلب به صورت مخلوط استفاده می شوند و به منظور تامین مواد مغذی اضافی گیاهان به منظور بهبود رشد آنها و افزایش عملکرد و کیفیت محصولات کشاورزی استفاده می شوند. عمل افزودن کود را کود دهی می گویند.
کود شیمیایی سفید ازاد با اصلاحات بخشی از محصولات کوددهی و به طور کلی بخشی از محصولات مصرفی محصولات کشاورزی هستند. کود دهی در کشاورزی، باغداری، جنگلداری و در طول فعالیت های باغبانی انجام می شود.
کودها از دوران باستان استفاده می‌شدند، زمانی که فسفات‌های استخوان‌ها، کلسینه شده یا نشده، نیتروژن کود حیوانی و انسانی، پتاسیم از خاکستر به صورت تجربی به خاک اضافه می‌شدند.
مصریان هزاران سال از گل و لای حاصل از سیلاب های نیل برای غنی سازی و حفظ خاک استفاده می کردند.
اصلاحات مختلفی در سراسر جهان استفاده شده است، ماهی های مدفون در زیر ذرت در آمریکای شمالی، مدفوع انسان و حیوان. در یونان باستان کودهای حیوانی و معدنی و همچنین کود و کودهای سبز که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند شناخته شده است.
پودر کودی در قرن نوزدهم است که از مواد مدفوع انسان تهیه می شود. از تخلیه آبگیرها در شهرهای بزرگ در کارخانه های تخصصی که در حومه راه اندازی شده بودند تهیه می شود.
توافقنامه های بین المللی محدود کننده تولید برای محدود کردن اثر بحران ها از طریق سرکوب رقابت: توافق جهانی نیتروژن، کارتل فسفات. از طریق تجارت کود، تأثیر اقتصاد مدرن بر زندگی و ریتم قیمت ها در روستاها اعمال می شود.
در سال 2007، مصرف جهانی کود تقریباً 5800 کیلوگرم در ثانیه یا 179 میلیارد کیلوگرم بود که شامل 61.6 درصد نیتروژن، 23.1 درصد فسفات و 15.3 درصد پتاس2 بود.
جنگ جهانی اول یک تحول کامل در بازار کودهای نیتروژن ایجاد کرد. آلمان، جدا شده از تولیدکنندگان نیترات، به فرآیند هابر برای تولید آمونیاک از نیتروژن موجود در هوا دامنه صنعتی می دهد.
بدون دیدگاه